“เจ้ามอม”…สุนัขผู้ซื้อสัตย์
https://www.khaosod.co.th/around-the-world-news/news_1359535
ข่าวนี้ทำให้ผมนึกถึงหนังสือนอกเวลาเรื่อง “มอม…สุนัขผู้ซื่อสัตย์” ตอนสมัยเรียนมัธยม อ่านเรื่องนี้ครั้งแรกผมนี่ร้องไห้เลย และไม่ว่าจะกลับไปอ่านอีกกี่ทีก็มีน้ำตาซึมทุกครั้ง ถ้าใครยังไม่เคยอ่านหรือจำไม่ได้ผมจะเล่าเรื่องย่อๆ ให้ฟังนะครับ
เรื่องราวมีอยู่ว่า…
ในสมัยสงคราวโลกครั้งที่2 เจ้ามอมสุนัขเพศผู้พันธุ์ผสมตัวหนึ่ง อาศัยอยู่กับนายผู้หญิงและนายผู้ชาย นายทั้งสองคนชอบเจ้ามอมเพราะมันมีขนฟูสวยและแสนรู้ ส่วนเจ้ามอมก็รู้แต่เพียงว่ามันทีนายผู้หญิงและนายผู้ชายที่รักมันมาก ทุกอย่างราบรื่นเป็นปกติดีจนกระทั่งนายผู้ชายถูกเรียกตัวไปเป็นทหาร ทิ้งให้เจ้ามอมกับนายผู้หญิงซึ่งกำลังตั้งครรภ์อยู่กันอย่างยากลำบาก
วันหนึ่งเจ้ามอมออกไปตามสาวในระแวกบ้านตามปกติประสาสุนัขติดสัด ทันใดนั้นมันได้ยินเสียงระเบิด มันจึงรีบวิ่งกลับไปที่บ้าน พบว่าบ้านกำลังไฟไหม้ มันเลยวิ่งไปที่หลุมหลบภัยที่นายผู้ชายกับมันเคยขุดไว้ สิ่งที่มับพบก็คือหลุมหลบภัยพังพินาศ มันรีบใช้เท้าตะกุยเขี่ยหลุมสุดชีวิต เพราะรู้ว่านายหญิงของมันอยู่ข้างใน แต่แล้วก็สุดปัญญาของมัน มันทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่นอนเฝ้าหน้าหลุมหลบภัยที่พังพินาศที่ใต้นั้นมีศพนายหญิงอันเป็นที่รักของมันอยู่
หลายวันต่อมาเจ้ามอมหิวมากทนไม่ไหวจึงออกไปหาอะไรกินประทังชีวิต จนกระทั่งไปสลบหน้าบ้านเศรษฐีคนหนึ่ง เศรษฐีคนนั้นเห็นเจ้ามอมจึงเก็บไปเลี้ยง ตั้งแต่นั้นเจ้ามอมก็มีชีวิตที่สุขสบายเรื่อยมา ส่วนนายผู้ชายพอปลดจากการเป็นทหารได้กลับมาบ้าน จึงพบว่าบ้านของตัวเองพังเสียหายหมดแล้ว จึงรีบตามหาภรรยาและเจ้ามอม จนได้รู้ความจริงจากชาวบ้าน เขาเสียใจมากอับจนหนทาง ที่ให้อาศัยหลับนอนก็ไม่มีจึงกลายเป็นคนเร่ร่อน
คืนวันหนึ่งในฤดูร้อนในอีก 2 ปีต่อมา ครอบครัวของเศรษฐีไปตากอากาศที่ต่างจังหวัดกันหมด มีขโมยแอบเข้ามาในบ้าน “เจ้ามอม” ตั้งใจจะจับขโมยให้ได้ มันย่องเข้าไปหวังจะเห่าและกัดขโมยคนนั้น แต่พอลมพัดพาเอากลิ่นตัวของขโมยคนนั้นมาเข้าจมูก แทนที่มันจะกัดมันกลับกระดิกหางดีใจและวิ่งเข้าไปเลียหน้าขโมยคนนั้นทันที เพราะเจ้ามอมจำได้ว่า… ขโมยคนนี้เป็นนายผู้ชายของมัน
นายผู้ชายดีใจมากน้ำตาไหลเพราะไม่คิดว่าจะเจอเจ้ามอมอีกครั้ง แต่เขาก็บอกให้ “มอม” กลับไป เพราะตนเองลำบากมาก ต้องเร่ร่อน และสาเหตุที่ต้องมาเป็นขโมย เพราะไม่มีงานทำ ไม่มีบ้าน และไม่มีอะไรเหลือเลย “มอม” รบเร้าและแสดงให้เห็นว่าจะขออยู่กับนาย แม้ว่านายจะไล่ “มอม” อย่างไร “มอม” ก็ไม่ไป ในที่สุดนายต้องจำยอมให้ “มอม” ติดตามตนและเร่ร่อนไปด้วยกัน
เจ้ามอมเลือกที่จะอยู่กับนาย… ขอเพียงได้อยู่กับนาย ไม่ว่าเจอความลำบากอะไรในวันข้างหน้าเจ้ามอมก็ไม่กลัว…
(ขอปาดน้ำตาก่อนนะครับ)…
เกล็ดความรู้… มอม เป็นเรื่องสั้น แต่งโดย ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสุนัขพันธุ์ผสมระหว่างอัลเซเชียน กับสุนัขพันธุ์ไทย ชื่อ “มอม” เนื้อเรื่องจำลองเหตุการณ์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ประมาณ พ.ศ. 2485 – 2488 ย่านถนนเพชรบุรีและถนนราชวิถี กรุงเทพมหานคร
